نمی دانم ..

نمی دانم چه بود..

نمی دانم فرشته بود..

نمی دانم عشق بود..

نمی دانم چه بود..

می خواهم در اوج فریاد بزنم و

 بگوییم

این حق من نبود...

این آشفتگتی آخه مال من نبود..

آرزویم چیزه دگر بود..

اما افسوس طالعم نحس بود..

و او شد یك خاطره..

اما تنهایی هم عالمی دارد كه این

 تنهایی

بهترین برگ طالع من بود......

 خواستم تا بار دیگر چیزی بنویسم

اما نه قلم نوشت و نه کاغذ نوشته هایم را روی خود حک کرد


چرا که هر دو دانستندکه باید دوباره شرح و حال غم مرا بنویسند


قلم در دستانم شکست وکاغذ ها به هوا رفتند

افکارم به هم ریخت و چشمانم با بارش اشکهایش که پر از درد درون بود


ارمغان تازه ای به گو نه هایم بخشید


اما در خیال خود همیشه این رویا را می پروراندم


که دوستت دارم


اما من ساده دل به عشق تو داده بودم و همیشه با یاد نگاهت زندگی می کردم


ولی همین را بدان که عشق داستان است


و من در این عشق بازیچه ای برای تو بیش نبودم


نفرین بر این عشق و نفرین به بودن...

 میروم شاید فراموشم کنی    با فراموشی هم آغوشم کنی

میرم از رفتنم شاد باش    از عذاب دیدنم هم شاد باش

بودنم را هیچکس باور نداشت     هیچ کس کاری به کار من نداشت

بنویسید بعد مرگم روی سنگ     با خطوطی نرم و زیبا و قشنگ

آن که خوابیده در این گور سرد    بودنش را هیچکس باور نکرد

گاهی که دلم سراغ تو می گیرد

با دیدن جای خالیت می گیرد

کردی تو چنان که باورم گشته دلم

روزی ز هجوم بی کسی می میــرد